!می خواهم منجم باشم؟
سیاهچاله ها اگر هسته باقی مانده از یک ابر نواختر جرمی بیش از 3 برابر جرم خورشید داشته باشد،هیچ نیروی شناخته شده ای نمی تواند در مقابل گرانش آن مقاومت کند.هسته آن قدر فشرده می شود که یک سیاهچاله به وجود می آید.منطقه ای در فضا با چنان گرانشی که هیچ چیز نمی تواند از نیروی آن بگریزد. سیاهچاله ها نامرئیند زیرا حتی نور نیز به دام آنها می افتد.همه مواد یک سیاهچاله در نقطه ای در مرکز آن جمع می شود.این نقطه تکینگی نام دارد و اندازه آن از ابعاد هسته یک اتم نیز کوچکتر است.ستارگانی که جرم آنها کم است یعنی از 1/0 تا 5/0 برابر جرم خورشید،دمای سطحی معادل تقریبا 4000K دارند.درخشش آنها کمتر از 2 درصد خورشید است.این ستارگان هیدروژن درون خود را به آهستگی می سوزانند.آنها می توانند برای مدت 100 بیلیون تا 1 تریلیون سال در رشته اصلی باقی بمانند.این مدت حتی از عمر جهان که بین 10 تا 20 بیلیون سال تخمین زده می شود نیز بیشتر است،بنابراین هیچ ستاره ای در این گروه تا به حال نمرده است.ستاره شناسان تابه حال ندیده اند که ستاره ای از این گروه عنصری به غیر از هیدروژن را در گدازش به کار گیرد.بنابراین اگر هم یکی از اعضای این گروه بمیرد،وارد مرحله غول سرخ نخواهد شد.در عوض آنها به طور تدریجی سرد می شوند تا اینکه به یک کوتوله سفید و سپس سیاه تبدیل گردند.ستارگان دوتایی از دو پیش ستاره که بسیار نزدیک یکدیگرند،تشکیل می شوند.بیش از 50 درصد از ستارگانی که با چشم غیر مسلح،منفرد دیده می شوند در واقع دوتایی هستند.یک ستاره در یک سیستم دوتایی چنانچه به اندازه کافی به جفت خود نزدیک باشد،می تواند بر زندگی آن تاثیر گذار باشد.بین این دو ستاره منطقه ای وجود دارد که به یاد ریاضیدان فرانسوی،جوزف لوییز لاگرنج (Joseph Louis Lagrange)،نقطه لاگرنج نامیده می شود. در این منقطه نیروهای گرانشی دقیقا برابرند.اگر یکی از دو ستاره بزرگ شود و لایه های آن از این نقطه بگذرد،ستاره دیگر شروع به کشیدن آن لایه ها به سطح خود می کند.این فرایند که انتقال جرم نام دارد به چندین روش صورت می گیرد.اگر انتقال جرم از یک غول سرخ به ستاره همدمش که در رشته اصلی می باشد صورت گیرد،عناصری نظیر کربن و یا عناصر سنگینتر در طیف ستاره رشته اصلی نمایان می گردد.چنانچه این دو ستاره به اندازه کافی به هم نزدیک باشند،پس از تبدیل شدن غول سرخ به یک کوتوله سفید، جریان مواد برعکس می شود و مواد به سمت کوتوله سفید بر می گردند.این مواد یک دیسک داغ را اطراف کوتوله سفید تشکیل می دهند.این دیسک در نور مرئی و فرابنفش می درخشد.اگر ستاره غول به جای کوتوله سفید،ستاره نوترونی یا سیاهچاله شود،ممکن است یک دوتایی ایکس ری شکل گیرد. در این حالت،ماده ای که از ستاره رشته اصلی منتقل می گردد، بسیار داغ می شود.هنگامیکه این ماده با سطح ستاره نوترونی برخورد می کند و یا به درون سیاهچاله کشیده می شود، اشعه ایکس ری منتشر می شود.در حالت سوم،غول سرخ تبدیل به کوتوله سفید می شود و ستاره رشته اصلی تبدیل به غول سرخ می شود.وقتی گاز کافی از غول سرخ در سطح کوتوله سفید اندوخته شد،هسته اتمهای گاز به صورت درخشانی دچار گدازش می شود به این حالت نواختر می گویند.در برخی شرایط،به حدی گاز در کوتوله سفید جمع می شود که این ستاره فشرده و متلاشی می شود.تقریبا به طور ناگهانی کربن می سوزد و کل کوتوله سفید دچار انفجار ابر نواختر نوع یک می گردد.این نوع انفجار بسیار نورانیست به حدی که نور آن می تواند کل یک کهکشان را برای ماه ها تحت الشعاع قرار دهد.
منبع:www.roshd.daneshnameh.ir
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
