!می خواهم منجم باشم؟
مشخصات ستارگان
هر ستاره دارای پنج مشخصه بارز است. 1) درخشندگی،که ستاره شناسان آن را در واحدی به نام قدر می سنجند. 2) رنگ. 3) دمای سطح. 4) اندازه ستاره. 5) جرم. همه این مشخصات به طور پیچیده ای با هم در ارتباطند. رنگ ستاره بیانگر دمای سطح است و درخشندگی آن به دمای سطح و اندازه وابسته است.جرم ستاره مشخص می کند که ستاره ای با اندازه مشخص چه قدر می تواند انرژی تولید کند بنابراین بر دمای سطح تاثیر گذار است. برای اینکه این ارتباطات ساده تر قابل فهم باشند،ستاره شناسان از نموداری به نام هرتزپرانگ-راسل(H-R) استفاده می کنند.این نمودار به یاد ستاره شناس دانمارکی هرتزپرانگ(Hertzsprung)و هنری نوریس راسل (Henry Norris Russell)از ایالات متحده که به طور جداگانه کار می کردند و در سال 1910 آن را ابداع کردند،نامگذاری شد.این نمودار همچنین می تواند به ستاره شناسان در فهم و توضیح چرخه زندگی ستارگان کمک کند. قدر و تابندگی ستاره قدر ستاره یک سیستم شماره گذاری برای تعیین میزان درخشندگی ستارگان است و توسط ستاره شناس یونانی، هیپارکوس،در سال 125 قبل از میلاد ابداع شد.هیپارکوس گروهی از ستارگان را بر اساس میزان درخشندگی آنها که از زمین به چشم می خورد،شماره گذاری کرد.او شماره 1 را به درخشانترین ستارگان اختصاص داد.شماره 2 از آن ستارگان با درخشندگی کمتر از ستارگان قدر 1 شد و به همین ترتیب به قدر 6 رسید که آنها کم نورترین ستارگان آسمان بودند.امروزه ستاره شناسان به درخشش ستارگان که از زمین رویت می شود،قدر ظاهری می گویند.آنها سیستم هیپارکوس را توسعه دادند تا بتوانند درخشندگی واقعی ستارگان،چیزی که قدر مطلق ستاره نامیده می شود،را نیز با آن بیان کنند.بر اساس دلایل فنی،قدر مطلق یک ستاره برابر است با قدر ظاهری آن،برای ناظری که در فاصله 6/32 سال نوری از ستاره قرار دارد.ستاره شناسان همچنین سیستم اندازه گذاری قدر را برای ستارگان پرنورتر از قدر 1 و ستارگان کم نورتر از قدر 6،توسعه دادند.ستاره ای که از ستارگان قدر 1 پرنورتر است،قدر آن کمتر از 1 می باشد. برای مثال،قدر ظاهری ستاره ریگل (رجل الجبار) 12/0 است. قدر ستارگان بسیار نورانیتر،از صفر نیز کمتر می باشد و شامل اعداد منفی می شود.درخشانترین ستاره آسمان سیریوس (شباهنگ) است و قدر ظاهری آن 46/1- است.قدر مطلق ستاره ریگل 1/8- است.بر اساس شناختی که ستاره شناسان تا کنون از ستارگان به دست آورده اند،هیچ ستاره ای نمی تواند دارای قدر مطلق درخشانتر از 8- باشد.از طرف دیگر،کم نور ترین ستارگانی که تاکنون با تلسکوپ رصد شده اند،قدر ظاهری معادل 28 دارند.بر اساس تئوری قدر مطلق هیچ ستاره ای نمی تواند کمتر از 16 باشد.تابندگی یک ستاره برابر است با مقدار انرژی که ستاره منتشر می کند.اصطلاحا به این مقدار انتشار،قدرت ستاره می گویند. دانشمندان عموما قدرت ستاره را با واحد وات اندازه گیری می کنند.برای مثال قدرت خورشید 400 تریلیون تریلیون وات است.اما ستاره شناسان قدرت ستاره را با وات نمی سنجند.در عوض آنها میزان تابندگی را بر اساس میزان تابندگی خورشید اندازه گیری می کنند.برای نمونه آنها می گویند که تابندگی آلفای سنتوری(قنطورس) 3/1 برابر تابندگی خورشید و تابندگی ریگل حدودا 150.000 برابر تابندگی خورشید است.تابندگی به روش ساده ای با قدر مطلق ستاره در ارتباط است.5 واحد اختلاف در دستگاه قدر مطلق ستاره برابر است با یک فاکتور از 100 در دستگاه تابندگی. بنابراین ستاره ای با قدر مطلق 2،نسبت به ستاره ای باقدر مطلق 7، 100بار تابناکتر است.ستاره ای با قدر مطلق 3- ، 100 بار از ستاره ای با قدر مطلق 2 و 10.000 بار از ستاره ای با قدر مطلق 7 تابناکتر است.
منبع:www.roshd.daneshnameh.ir
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
